Søndag den 24. april

Minus 2 grader (minimum i natt minus 3,5) Stilt og helt blå himmel, trykk 757.
Meldt sol hele dagen, økende vind fra nordvest, opptil 7 grader og frost i natt og.

Gårsdagen starta for så vidt greit, men så var det så uregelmessig med været at det ble lite sammenhengende jobbing. Litt sol og fint, og så plutselig hagl eller sludd eller regn kombinert med vind.
Så du kan trygt si at det ble lite gjort.
Ute.

Været ser jo fantastisk ut i dag da. Må ut og sjekke at alt står godt til med plantene. Spanderer litt vatn, og litt gjødsel) på dem i dag også.
Glemte å skru av den utvendige kranen i går, det er ikke det beste når det fryser akkurat, men håper det gikk av i ligaste lage.
Ellers skal jeg i kjerka i dag, Glede skal synge og så er det tale av en av byprestene.
Så har Jakob invitert på sykkeltur i ett-tida, og det er meget sannsynlig at jeg slenger meg på der. Ser ut som det blir i alle fall en fire fem som sykler sammen.
Og det er hva jeg har tenkt på angående denne søndagen.
Og nå nærmer det seg konfirmasjon for Ingrid og sydentur og deretter Nordsjørittet igjen.

Soga om skysspengane.
Eg starta med ljosbehandsaming for psoriaisien min som etter kvart var vorten ganske så synleg. Då fekk eg eit skjema på fire sider som eg skulle fylle ut og sidan sende inn til Pasientreiser. Kvar lysbehandling eg var på fekk eg pleiarane til å kvittere på at eg verkeleg hadde vore til stades og fått lyshandsaming.
Så skulle eg snede dette inn og sidan motta pengar for bilutgiftene eg hadde hatt på kjøring fram og attende. Eg skulle også få pengar for kvar gong eg betalte bompengar.
Etter 22 handsamingar fekk eg sluttstempel, fylte ut skjemaet på fire sider, kjøpte frimerke og sendte konvolutt med innhald avgarde.
Tre veker etter fekk eg så brev tilbake. Dette brevet var på tre sider, kvar einaste tur eg hadde hatt vart kommentert. Og kommentaren var alle gongene at søknaden var avslått fordi eg ikkje hadde dokumentert at eg hadde reist på billigaste vis.
Eg oppfatta det slik at eg heller skulle ha teke bussen.

Så eg forfatta eit skriv. Gjekk in  på nettet og skreiv at eg ville reise frå Sviland klokka ni om morgonen og skulle reise med buss til SUS. Fekk til svar at det gjekk greit, eit skifte av buss og så var eg på SUS etter litt over ein time.
Rekna så med ei tid til å gå til Hudpoliklinikken, ei tid på å kle av meg, ei tid til eventuelt å sitje i kø, ei tid til å får ljos på lekamen, ei tid til å få ljos på føtene, ei tid til å smørje meg etter handsaminga, ei tid til å kle meg att, ei tid til å gå til busstoppen; Då rekna eg med at klokka vart sånn omtrent elleve.
Så sølte eg på nettet etter buss frå SUS til Sviland klokka elleve.
Det var ikkje så enkelt. Måtte vente ei tid før der kom buss som korresponderte. Men om eg skifta buss to gonger, skulle eg vere heime på Sviland klokka halv tre omtrent.
Det vert altså over fem timer for kvar gong.
Skreiv dette litt forenkla og hadde stor von om at Pasientreiser tykte det var god nok dokumentasjon på at eg sjølvsagt måtte køyre eigen bil i staden for å bruke fem timar kvar gong.

Etter eit par veker fekk eg telefon. Frå Pasientreiser.
Eg hadde ikkje dokumentert kvifor eg ikkje kunne ta buss. Då måtte eg ha skaffa meg lækjarattest på at eg var for sjuk til det.  Og eg er jo ikkje for sjuk til å ta buss.
Etter å ha protestert til ho der pasientreiser ein mun, fann eg ut at eg snakka til veggen. Ho hadde alt vetet og dessutan  Storting og styringsverk i ryggen;
Eg måtte ta bussen.
Sjølv tykte eg at det var svært så urimelig av ho å venta at eg skulle bruke femten timar kvar veke for å stå nokon få minutt under sterkt ljos.
Men måtte berre gje meg.
Så eg kom etter kvart fram med spørsmålet om det ikkje då var naturleg at eg i det minste fekk litt pengar for eventuelle bussutgifter.
Det tykte eg var naturleg.
Men, nei, Sviland låg så nær Stavanger at der var det minstetakst på bussen. Og minstetakst vart ikkje betalt ut av Pasientreiser.
Så sånn var no det.
Eg har høyrt om kor firkanta Pasientreiser kan vera, så eg gav opp.
Og slik enda den soga.
Men eg lyt nok taka ein tur innom hudpoliklinikken og orientera dei om at dei ikkje må gje pasientar med skjema om å få refundert reiseutgifter.

I dag fant jeg ut at jeg slett ikke er så sprek som jeg vel trodde. Det gikk rolig fram til Ålgård, men da ble farten skrudd opp, og så viste det seg at jeg ikke klarte å holde følge rundt Edlandsvatnet. Jeg ville ikke være den som senka farten, så jeg sykla heimover da de andre, minus Jakob, tok fatt på Limavatnet, tok jeg veien heimover.
Har jo også paner om å sykle Mairitt-løypa med Audun i morgen, så greit å ikke slite seg for mye ut i dag.
Men jeg trodde at jeg var sterkere. De som var så mye bedre enn meg var: Stein, Geir, Erik og Tim Rene. Ellers en fin tur i fint vær.